ผมไม่ได้ผิดแต่เป็นโลกใบนี้ต่างหากที่เน่าเฟะเกินแก้

แนวอ่านความจำ ต้นแบบก็ Mo-kun 

รุยที่เป็นผู้กลับชาติมาเกิดในโลกที่มีเทคโนโลยีขั้นสูง แต่ใช่ว่าเกิดใหม่แล้วจะมีอะไรดี 

รุยนั้นถูกกลั่นแกล้งอยู่เป็นประจำ ไม่ว่าจะที่โรงเรียนหรือแม้แต่ที่สะดุดตาต่างๆเขาก็ยังถูกกลั่นแกล้ง

ครอบครัวของรุยนั้นมีแค่พ่อที่คอยให้กำลังใจเขา แม่นั้นเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ส่วนพี่ชายก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย 

รุยที่ถูกกลั้นแกล้งพยายามที่จะไม่คิดสั้นเพื่อพ่อที่ยังอยู่กับเขา แต่ว่าเขาทนมามากพอแล้วเขาพยายามฆ่าตัวตายมาหลายครั้ง.. ครั้งแล้ว.. ครั้งเหล่า..

ที่ผ่านมาหลายครั้ง ไม่ใช่เพราะว่าเขาล้มเหลว แต่เพราะว่าเขาตายไม่ได้ต่างหาก เพราะงั้นความเป็นอมตะคือทั้งสุขและทุกข์ในเวลาเดียวกัน.. บางคนอยากได้เพราะความโลภ บางคนไม่อยากได้เพราะใช้หัวคิด 

รุยเขาต้องทนทุกข์ทรมารตั้งแต่ยังเด็ก เขานั้นก็เป็นเพียงแค่หนุ่ม ม.ปลายที่ไม่กล้าเข้าสังคมมาเกิดใหม่ก็แค่นั้น เขาไม่เข้าใจ ทำไมชีวิตเขาต้องมาเจออะไรแบบนี้ 

สำหรับเขาแล้วมันคือนรกทั้งเป็น.. 

ได้แต่คิดอยู่ในใจ เกิดใหม่ต้องมาพร้อมพลังที่โครตโกง รวย สาวติดเยอะ เสพสุขตลอดเวลา 

แต่ทำไม ทำไมเขาต้องมาเจออะไรแบบนี้ โลกที่เน่าเฟะแบบนี้ หายไปซะได้ก็ดี.. 

"รุย!! ได้โปรดหยุดเถอะ ลงมาเดี๋ยวนี้เลยน่ะ ถ้าลูกตายไปแล้วพ่อจะอยู่กับใคร ลูกลองคิดใหม่อีกทีสิ!" 

"พ พ่อ ผมขอโทษ ผมแค่.. ผมแค่ทนไม่ไหวแล้ว โลกที่เน่าเฟะแบบนี้ หายไปซะได้ก็ดี.." 

"อ อย่าน่ะรุย รุย!!!" 

แผละ..